Is het door klimaatverandering immoreel om kinderen te krijgen? Dave Bry wijdde in The Guardian een column aan deze vraag. Wat een geforceerde vraag, dacht ik. Als bij ons thuis de discussie over een derde weer eens oplaait, denk ik niet aan het koraal, de ijsbeer of Bengaalse klimaatvluchtelingen, maar aan al dat gezeul met luiers en flesjes, het voortdurend beschikbaar moeten zijn en die intense vermoeidheid die af en toe als bij toverslag verdwijnt door een lief glimlachje of een tevreden glaglawawa-geluidje.
Maar Bry beargumenteert zijn punt goed. Klimaatverandering maakt de wereld onveilig, en is het verantwoord om daarin je kinderen op te laten groeien? Zo zal de zeespiegel fors stijgen, en volgens prominente wetenschappers – onder wie NASA’s James E. Hansen – niet in een verre toekomst, maar de komende decennia al. Steden in kustgebieden als New York, Tokyo, Mumbai, Shanghai, Bangkok, Miami en Amsterdam gaan deze eeuw al kopje onder. Met akelige gevolgen: een decimering van de mondiale economie, honger, grensoorlogen, miljoenen klimaatvluchtelingen. Extreme stormen, nieuwe ziekten, armoede. Hansen: ‘We lopen het gevaar dat we onze kinderen een wereld nalaten die ze niet meer kunnen controleren.’
Wat is het moment waarop ouders beslissen: dit is geen veilige wereld voor ons kind? En is het dan immoreel om toch een kind te nemen? Ik moest denken aan jonge Joodse ouders die vlak voor de oorlog leefden. Lees verder op Vrij Nederland.
