Kunnen we met een uitdijende wereldbevolking op een duurzame manier vis blijven eten? Zo ja, hoe? Daar wil ik in een reeks verhalen - met jullie - achter komen. Eerst maar eens inventariseren: wat weten we over de staat van de vis?
Kunnen we met een uitdijende wereldbevolking op een duurzame manier vis blijven eten? Zo ja, hoe? Daar wil ik in een reeks verhalen achter komen. Eerst maar eens inventariseren: wat weten we over de staat van de vis?
Op zijn werkkamer in de haven van IJmuiden, niet ver van de visafslag, is maritiem bioloog Adriaan Rijnsdorp stellig: ‘De zee kan niet meer vis geven dan ze nu doet.’
Zoals een wetenschapper betaamt, begeleidt hij zijn antwoord met nuances, mitsen en maren. Maar de conclusie is onomstotelijk: zoals er nu wereldwijd wordt gevist, gaat het mis.
Het zal geen verrassing voor je zijn: veel vissoorten verkeren in zwaar weer. In onze zoektocht naar een duurzame voedselvoorziening – die centraal staat in deze reeks – kan vis niet ontbreken. Kunnen we met een uitdijende wereldbevolking op een duurzame manier vis blijven eten? Zo ja, hoe?
De komende tijd probeer ik deze vraag te beantwoorden in een aantal artikelen met uiteenlopende invalshoeken. Maar laten we eerst de omvang van het probleem inventariseren: wat weten we over de mondiale visbestanden?
Wat de cijfers zeggen (en wat daarover te zeggen valt)
Wie een eenduidig antwoord verwacht, moet ik teleurstellen. We weten niet precies hoe het met de vissen in de wereldzeeën gaat. De belangrijkste bron op dit gebied is de FAO, de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties. Tweejaarlijks rapporteert deze organisatie over de stand van de mondiale visbestanden.
Maar begin vorig jaar publiceren de mariene biologen Daniel Pauly en Dirk Zeller een geruchtmakend artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Communications. Volgens deze onderzoekers geven de statistieken van de FAO een grove onderschatting van de visvangsten in de afgelopen zestig jaar. Zij berekenen dat er in die periode ruim 50 procent meer vis is gevangen dan de FAO-cijfers weergeven.
De belangrijkste oorzaak van de onderschatting is… lees verder bij De Correspondent (gratis).
